We dronken tijd uit de kom
van onze handen, totdat we,
van ons voetstuk voor elkaar,
de ijle hoge stelen grepen,
hand om hand, glas om glas,
en rinkelend begonnen
aan de verhoopte vrije val,
brekend zonder scherven
op een bodemloze grond.

Reikten elkaar het eigene
dat leegliep in het laatste echt,
​de smaak van bittere beloften.

We noemden het verleden
terwijl we het beleefden,
we schreven het elkaar
in kringen van robijnrood toe.
We dronken ons een dieper heden
tot de bodem ons verhief.

Stefan Hertmans
Uit: Onder een koperen hemel.

verrassen  verblijden  ontroeren

We brengen voor u poëzie op maat in Beveren, het Waasland, Vlaanderen en het Nederlandse taalgebied. 
Snuister even door onze website en ontdek ​wie we zijn 
​en wat we voor u kunnen betekenen...

De Passanten
​

de passanten - een literair gezelschap - Beveren